Ouderschap betekent je inschrijven voor de heldencompetitie. We weten allemaal dat ouderschap en opvoeding het zwaarste werk op aarde is en dat toegewijde ouders helden zijn. Maar ouderschap met een handicap? Tot welke heldendivisie behoort dat?
Kinderen opvoeden terwijl je leeft met een chronische ziekte is niet gemakkelijk. Rachel (33), moeder van drie jonge kinderen, vertelt dat gehandicapt raken tijdens de zwangerschap betekende dat je een realiteit moest omarmen waar niemand je op voorbereidt. De overgang van onafhankelijkheid naar afhankelijkheid van anderen terwijl je voor een pasgeborene zorgt, kan een overweldigende en emotionele ervaring zijn.
“Toen ik vijf maanden zwanger was en chronisch ziek en gehandicapt werd, leidde dat tot een periode met veel ups en downs. Er waren moeilijke momenten waarop ik echt niet wist hoe ik voor mijn kinderen moest zorgen terwijl ik niet eens voor mezelf kon zorgen”, zegt Rachel.
Een van de meest uitdagende aspecten is omgaan met schuldgevoelens en het gevoel dat je niet genoeg bent voor je kinderen. De dingen die je zou kunnen doen – als je maar niet aan een stoel gebonden was, als je maar niet de hele tijd uitgeput was. Accepteren wie je nu bent, met alles wat daarbij komt kijken, vergt enorme moed en vertrouwen in het leven.
“Ik ben veranderd van de leuke, energieke moeder die haar kinderen overal mee naartoe nam in een moeder die het leven van dag tot dag bekijkt. Ik heb het gevoel dat ik mijn kinderen voortdurend teleurstel – dat ik ze teleurstel of tekort doe, terwijl ik weet dat dat niet de realiteit is.”
Leren om hulp te vragen is een krachtige stap. Als het allemaal te veel wordt, is het goed om even te pauzeren, adem te halen en te zeggen: ik heb hulp nodig.
“Een van de eerste lessen die ik van mijn chronische ziekte en handicap heb geleerd, is hoe belangrijk het is om toe te geven dat het niet goed met me gaat. Ik realiseerde me dat je geen dapperheid moet afdwingen als je het moeilijk hebt – dat maakt het op de lange termijn alleen maar moeilijker. Het is echt oké om hulp te vragen. Tijd voor jezelf nemen om te hergroeperen en nieuwe energie op te doen is essentieel, en zeker niet egoïstisch, vooral voor ouders.”
Wat kan het ouderschap met een beperking makkelijker maken?
Hulpmiddelen omarmen kan een enorm verschil maken in hoeveel energie je de hele dag hebt – gebruik ze met trots, zonder schuldgevoel. Voor dagelijkse routines en verplaatsingen gebruikt Rachel de Rollz Motion Performance: een modulaire 2-in-1 rollator en transportstoel met luchtbanden – een ergonomische, moderne oplossing die is ontworpen om betrouwbare ondersteuning te bieden wanneer het energieniveau fluctueert.
“Ik heb ontdekt dat eenvoudige aanpassingen zoals zitten voor taken en het gebruik van mobiliteitshulpmiddelen een aanzienlijk verschil maken in het verminderen van vermoeidheid en het beheersbaar houden van pijnniveaus. Vooral mijn Rollz rollator is van onschatbare waarde; ik zou niet weten hoe ik mijn dagelijkse taken zonder zou moeten doen”, Rachel zegt.
Rachel vertelt met oprechte eerlijkheid dat haar chronische ziekte haar familie dichter bij elkaar heeft gebracht en hun band heeft verdiept, ondanks de uitdagingen. “Ik heb het gevoel dat deze ervaring ons onmiskenbaar dichter bij elkaar heeft gebracht. We zijn een ongelooflijk team geworden, klaar om elke uitdaging samen aan te gaan. Het heeft ons een unieke kijk gegeven op wat echt belangrijk is en onze waardering voor de eenvoudige momenten in het leven en voor elkaar enorm verrijkt.”
Op de vraag welk advies ze zou geven aan andere ouders die leven met een handicap, zegt Rachel: “Zorg ervoor dat je een sterk ondersteuningsnetwerk om je heen hebt. Aarzel niet om hulp te vragen – het is een teken van kracht. Benader elke dag zoals hij komt – te ver vooruit plannen kan je teleurstellen als je gezondheid schommelt. Geef jezelf toestemming om je behoeften op de eerste plaats te zetten en te rusten. Je kinderen zijn veerkrachtig en ze zullen uiteindelijk begrijpen dat je niet egoïstisch was toen je prioriteit gaf aan je welzijn: je deed wat je moest doen om elke dag door te komen en aanwezig te zijn voor hen”.